اثر : م.سحر ، چاپ پاریس (خاوران) ژانویه 2000
مدتی بنشین و بر خود می گری !
مولوی
ای معمار ِ گورستان
در زندان ِ آزادی
مهماندار ِ عزرائیل
در ویرانهء شادی
رفت از محنت آبادت
چون صد قرن ، سالی بیست
یک دم در شبستانت
شادی را مجالی نیست
تاریک است ، تاریک است
آئین ِ سیه پوشت
همچون روح ِ احکامت
در وجدانِ خاموشت
این آز است ، این آز است
کآمُخته ست با جانت
دکان است اسلامت
تزویر است قُرآنت
تدبیر تو ویرانی ست
ناموس ِ تو خونریزی
قانونت انیرانی ست
چون یاسای چنگیزی !
با غوغای دین ، در جنگ
دوزخ برفروزاندی
فرزندان ِ انسان را
هیزم وار سوزاندی
شیطان وش کلیدِ مرگ
هدیه ی کودکان کردی
با ذوق ِ شهادتشان
زی جنّت روان کردی!
نوشاندی شرابِ مکر
دشتِ مین سپاران را
وانگه تهنیت گفتی
خیلِ داغداران را
وینک بی نیاز از شرم
برگورِ شهیدانت
مکّارست بازارت
رنگین ست دکّانت
جای کشتگان خالی ست
خاموش ست غوغاشان
خوش جشنی ست جاهت را
روی استخوانهاشان
چون میراثِ اجدادیت
بر اجساد می نازی
همچون طبل می غُرّی
همچون گـُرگ می تازی
یعنی :« این شهیدان را
من کردم نثار ِ دین
دین : یعنی وجودِ من
من: یعنی مدارِ ِ دین !»
یعنی : جان فشانیدند
تا کامم به بار آید
یعنی : از بتی چون ممن
دین قـُدرتمـَدار آید
من قیّم شوم بر خلق
چون راعی ، رعیت را
ملک ِ خاص ِ خود سازم
حقّ ِ حاکمیت را
یعنی خون ِ اینان ریخت
تا من خود ولی گردد
وز کـِیـدم جهان رام از
شمشیر ِ علی گردد !
یعنی کُشته از ملت
خاکِ گور از من باد
داغ و درد از مردم
بزم و سور از من باد
یعنی مُرده اند اینان
تا دستار تاج آید
ایرانی شود محجور
آزادی حراج آید
رفته ستند تا ما را
بر سرپنجه زور آید
ما با مَهدی و مَهدی
با ما در ظهور آید
رفته ستند تا قدرت
رامِ چنگِ ما گردد
ننگ ِ نام و نام ِ ننگ
نام و ننگ ِ ما گردد
یعنی : بی میانداری
حکم ِ حضرت باری
از شمشیر ما روید
بر عالم شود جاری
خواب ِ چارده قرنی
تعبیری نکو یابد
یعنی قهر ِ فرعونی
از ما آبرو یابد
یعنی دین تبر گردد
گِردِ باغ و بر گردد
دانش بی ثمر گردد
جادویی هنر گردد *
کین مشروعیت یابد
عُرف از شرع گردد کور
مذهب پی نهد مذبح
ایمان برکشد ساطور
انسان برّه سان آید
روحانی شود قصّاب
جان ارزان شود چون نفت
خون جاری شود چون آب
اینان مُرده اند ، اما
مرگی بارور دارند
بر دامان ِ گورستان
چون ما نوحه گر دارند!
مغرورند از این مردن
چون صاحب عزا مائیم
سلطانیم و بر صدریم
آقائیم و مولائیم
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
· هنر خوار شد جادویی ارجمند
شاهنامه فردوسی
سلطانیم ، مذهب تاج
معصومیم ، دین اورنگ
صاحب امر ، عِند الصُلح
صاحب تیغ ، عِندالجنگ
فتوی دار ِ والا جاه
هم روحانی و هم شاه
بر کُلّ ِ قوا حاکم
سیف الله و قدرتخواه !
با صیت ِ انااَلمَهدی
پرچمدار ِ بدعهدی
پرچمدار ِ بدعهدی
با صیت ِ انااَلمَهدی !
نفخِ صور پُرغوغاست
قی داراُلامام اُلعصر
هذاالفتح ، هذاالفتح
هذاالنصر ، هذاالنصر!
اینان مُرده اند ، اما
هذاالنصر ، هذاالنصر
یعنی : کار ِ ما سکّه ست
فی دارُالامامُ العَصر
مُرده َستند و ما اینک
ارباب و اولوالاَمریم
هم عُرفیم ، هم شرعیم
ذوالحُکمیم ، ذوالاَمریم !
زین رو هم شب ِ دوزخ
هم روز ِ بهشت از ماست
این سو، سنگ سنگ از ما
وان سو ، خشت خشت از ماست
اینان مُرده اند ، اما
روی سُفرهء آباد
همچون نظم ِ اهل الموت
بر ما زندگی خوش باد !
حق با ماست ، با ما باد
یعنی خون گوارا باد
پای شرع ، پوتین پوش
دستِ جهل یارا باد !
---
ای معنای لامعنا
معناهات یعنی این !
ظلمت هات یعنی نور
بدعت هات یعنی دین !
ای معمار ِ گورستان
در زندان ِ آزادی
اینَت سور ، اینَت عیش
بر ویرانهء شادی !
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire